مدل تحلیلی اثرات میکرو و نانوذرات آلاینده هوا در کاهش اشعه خورشید

در این تحقیق، میزان تأثیرپذیری تابش خورشیدی از عواملی مانند فاصله زمانی از ظهر خورشیدی و غلظت نانوذرات آلاینده هوا در سه اندازه مختلف (pm10، pm2.5 و pm1.0) مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، تابش خورشیدی و غلظت آلاینده ذرات معلق (pm10، pm2.5 و pm1.0) در روزهای تابستان اندازه گیری شده و از بررسی آماری اطلاعات به دست آمده، مدل های پیش بینی کننده میزان تابش بر حسب غلظت ذرات و فاصله از ظهر خورشیدی، در سه رابطه برای pm10، pm2.5 و pm1.0 به دست آمده است. در ادامه، روابط مورد ارزیابی قرار گرفته تا از درستی و اثربخشی آن ها اطمینان حاصل شود. وقتی که مقدار واقعی تابش خورشیدی برابر 1953 کیلوژول بر متر مربع است، روابط سه گانه مذکور، میزان تابش را به ترتیب 1952، 1954 و 1953 کیلوژول بر متر مربع پیش بینی می کنند.